Dag 14

Toen ik vanochtend wakker werd, had ik allemaal nieuwe dingen bedacht om tijdens het vechten te gebruiken. Bij het wakker worden zijn we meteen met de paarden naar de toren gereden. Gelukkig hoef ik nu dus even niet te lopen. Bij de toren hebben we “hoi” gezegd, het wachtwoord wat de Satyr aan ons verteld hebben. De toren sprak tegen ons en begon een hoop te zwetsen, ik werd er helemaal gek van. Ik vroeg dus aan Khadgar of hij geen bier had, maar dat had hij helaas niet. De anderen waren gelukkig slimmer dan ik en zeiden tegen de toren dat we haast hadden, toen mochten we er in. Binnen in de toren riep ik “Joehoe” om te horen of de hal echode, zo zag hij er wel uit. Hierna kwam er een lelijk wezen op ons af, die zichzelf Igor noemde. Hij zei dat Leggato, de tovenaar waar we naar op zoek zijn, in zijn studeerkamer zit, maar was heel vervelend en wilde niet vertellen waar dat was. Eerst zijn we zelf gaan zoeken, maar dat liep op niets uit. Toen hebben we die Igor in zijn kraag gevat (of eigenlijk heb ik hem in zijn kraag gevat) om hem zo ver te krijgen dat hij ons naar Leggato bracht. Dat ettertje wilde echter niet helpen, dus toen werd ik boos, ookal vond Michiel dat geen goed idee. Hij zei ook dat ik Igor los moest laten en dat vond ik niet zo’n goed idee, maar ik deed het toch maar. Natuurlijk liep Igor meteen weg. Wij er achter aan, nog net op tijd om hem weg te zien gaan door een geheime deur. Na wat gepruts aan alle meubels in de kamer konden ook wij door een deur verdwijnen, hoewel het wel een andere deur was dan die waar Igor doorheen ging. Na enig zoeken vonden wij een gesloten deur, die ik open probeerde te doen. Dat de verdomd veel pijn en die deur ging dus echt niet open. Ik krijg trouwens de kriebels van deze toren, de schilderijen kijken me aan en je moet muziek spelen om door deuren te kunnen. Bah, het doet me denken aan die herberg met die muziekdoos. Maar goed, wij Igor gevonden en ik was wel toe aan een biertje, dus ik aan Igor vragen of hij dat dan kon regelen. Die gast is ZO VAAG. Hij kan gewoon niet duidelijk zeggen waar je heen moet. Ik vind het behoorlijk vervelend. Dat hij niet wil dat we Leggato vinden kan ik me dan nog een beetje indenken als dat zijn opdracht is, maar dat hij me niet eens een biertje wil geven…daar snap ik dus helemaal niets van. Nou ja, Igor ging dus weer weg en wij weer achter hem aan. We kwamen in een eetkamer uit en in één keer werd het er heel donker en waren er allerlei geesten. Die vielen ons aan, dus wij maar terug aanvallen. Ging best lekker, hoewel Snuffa het toch wat zwaar had. Ik stond helaas aan de andere kant van de kamer en kon haar niet helpen. Maar we wonnen van de geesten en Khadgar vond een mooie nieuwe Warhammer. Hierna gingen we met de trap naar boven, want Leggato was immers boven te vinden. Liepen we een groep Troglodytes tegen het lijf. Ik ze vriendelijk groeten, maar ze trokken meteen hun wapens. Dus wij weer vechten en dit keer kreeg Khadgar een hoop klappen. Gelukkig kon ik vrij snel de aandacht afleiden en overleefde Khadgar het. Die beesten stinken trouwens, echt niet normaal. Dat leidde wel behoorlijk af van het vechten, maar we wonnen toch. Hierna zijn we verder gelopen en bleken verschillende gangen in dezelfde kamer uit te komen. Uiteindelijk zijn we via de bibliotheek in een geheime gang gekomen en zo in het biologisch laboratorium gekomen. Deze zat achter de deur die mij een schok gaf, maar via de geheime gang kon je er wel komen. Tijdens het lopen door die gang voelde ik me heel erg vreemd, alsof iemand anders mij bestuurde. Die zei dat ik Snuffa alleen in de kamer moest sturen en dus zei ik dat dat een heel slim idee was. Gelukkig kwam ik snel tot mezelf en krabbelde vlug terug, dus we zijn met zijn allen dat laboratorium in gegaan. Daar stond een potje met hersenen, die niet erg blij was dat wij daar waren. Dat werd dus weer een gevecht. Er waren ook nog vier andere beesten bij, de anderen hebben wel gezegd wat het waren, maar ik kon alleen maar aan vechten denken. Michiel was echt heel erg slim. Hij deed de “brain in a jar” snel in zijn bag of holding, waardoor wij geen last meer hadden van dat rotding. Toen hebben we eerst die andere beesten dood gemaakt, dat was echt super makkelijk. Daarna hebben we even gerust en heeft Michiel het potje hersenen weer uit zijn bag of holding gehaald. Wij stonden natuurlijk allemaal klaar om daar behoorlijk op in te raggen en die pot was dus zo kapot. Hierna zijn wel gaan slapen. Aangezien het laboratorium nu leeg was en er niemand durfde te komen door die “brain in a jar” leek ons dat wel de beste plek voor een nachtje slaap.