Dag 4

Joepie, een nieuwe gevecht-dag! Helaas mis ik mijn bier wel heel erg. We gingen vanochtend op pad en nietsvermoedend kwamen we bij een automaat. Een of andere gevechtsrobot die kaarten verkocht. Hij had ook noviteiten, dat bleek bier te zijn. Heerlijk. Ik heb er direct eentje gedronken en nog vier gekocht om mee te nemen. Nu kan ik dit goblin gebergte tenminste doorkomen. Hierna zijn we verder gelopen en kwamen bij een tent uit. De goblins die daar zaten sloegen erg hard, maar we wonnen wel. Khadgar besloot nog wel even die tent in de fik te zetten, maar goed, niets aan te doen. Laat hem ook lol hebben. Na dit gevecht wou ik mijn bier, maar Michiel Lichtbrenger, die ze voor mij bijhield, vond het te vroeg. Hoe kan dat nou, het is nooit te vroeg voor bier. Na dit gevecht volgde nog een gevecht, wat een behoorlijk heftig gevecht bleek te zijn. Ik ben weer het bewustzijn verloren, maar dit keer werd ik gewoon weer op de koude stenen wakker. De goblins bleken toen al dood te zijn. Michiel vond dat ik hierna wel een biertje verdiend had en dat vond ik eigenlijk ook wel. Het was trouwens wel heel vreemd zo, toen ik wakker werd. Ik had ineens een heel goed plan, dat gebeurt nooit. Maar het was een manier om minder snel dood te gaan, een nieuwe manier van lopen en vechten. Als ik nou gewoon heel voorzichtig doe, kunnen ze me ook minder makkelijk slaan. Ik heb besloten het bij het volgende gevecht uit te gaan proberen. Lopen gaat trouwens wel moeilijk dan. Ik voelde me sowieso sterker na dat gevecht, hoewel ik ook erg moe was. Ik wou eigenlijk rusten, maar de groep vond dat het te vroeg was en eigenlijk hadden ze ook wel gelijk, het was nog niet eens middag. Toen heb ik maar met de rest afgesproken dat ik het rustig aan zou doen bij de volgende gevechten. Niet echt wat ik leuk vind, maar ja, zo steeds mijn bewustzijn verliezen is ook niet echt een feest. Er gebeuren trouwens telkens rare dingen tijdens het vechten. In het begin dacht ik dat het toeval was, maar het gebeurt steeds. Iemand schiet steeds pijlen uit de bosjes. Het leek op de goblins, maar Nekros is ook geraakt, dus ik snap het niet meer. Ook krijg ik steeds steentjes op mijn hoofd. Dat doet pijn joh. Ik wil weten wie dat doet, dan zal ik hem eens laten voelen hoe dat is. Toen we verder liepen kwamen we bij een tent uit. In die tent aangekomen, bleek dat er heel veel goblins zaten, samen met hun leider, zaugurk ofzoiets. Vaag ventje, die augurk. Maar goed, hij nam ons gevangen, nadat Nekros een of andere domme opmerking maakte over het lezen van een boek. Dat vraag je toch niet. Sowieso, wat heb je aan een boek, je kunt beter bier vragen. Dat heb ik dus ook gedaan en ik mocht bier in mijn cel hebben. Toen vond ik het gevangen genomen worden helemaal zo erg niet meer. Oh ja, en we kregen te horen dat we de volgende dag als vermaak zouden dienen en mochten vechten tegen de beste krijgers. Mooi zo, ik hou wel van vechten. Alleen toen we opgesloten werden, bleek dat de goblins graag valsspelen. Al onze spullen werden afgepakt, hoe kan ik nou vechten zonder mijn nieuwe armour en mijn mooie bijl. Ook werden we vastgebonden en mijn bier kon ik dus niet drinken. Wat heb ik daar nou aan. Gelukkig bleek er ook iemand lief te zijn, daar bij die goblins en werd er een mes door het luik geduwd. Wij met zn allen daarheen hupsen, want ja, lopen gaat niet met je voeten vastgebonden. Iedereen viel om, behalve Snuffa en ik. Daar was ik best trots op, want Snuffa is een dief, dus die moet dat soort dingen natuurlijk kunnen. Het lossnijden bleek nog moeilijker dan ik dacht, dus dat heb ik Snuffa maar laten doen. Ik moest trouwens toch hoog nodig mijn bier een bezoekje brengen. Hmmmmmmmmmmm. Adaran kreeg onze kerker trouwens open, geen idee hoe, ik was te druk met mijn bier. Met pijn in mijn hart heb ik mijn laatste bier achtergelaten en ben ik meegegaan, vechten zonder mijn spullen gaat gewoon niet, dus die gingen we zoeken. Een stel rotkinderen bleek er mee te spelen zijn. Het is dat er een gat tussen zat, anders had ik ze een lesje geleerd. Snuffa is trouwens echt veel aardiger dan ze lijkt, ze vond zelfs al onze spullen terug. Ik denk dat ze echt spijt heeft van haar gejat. Uiteindelijk zijn we over dat gat heen geslingerd, die rotkinderen waren toen al weg, en hebben we onze armour terug gepakt. De deur waar de kinderen door heen gingen was helaas op slot en zelfs Snuffa kreeg hem niet open, dus we zijn maar weer terug naar onze cel gegaan. Terug naar mijn bier! Na van dit heerlijke bier genoten te hebben, zijn we gaan slapen.